Het maakt niet uit in welke generatie je bent opgegroeid, we hebben allemaal een vergelijkbaar geheugen. Op de bank zitten, met ons gezin of alleen, en genieten van een ouderwetse familie sitcom. Wat het ook mag zijn Reba in de jaren 80, Modern Familie in de jaren 2000, of zelfs de hervertelling van een familie uit de jaren 80 in De Goldbergs, we houden er allemaal van om achterover te leunen en te lachen om de hilarische tegenslagen van de gelijke delen belachelijke en herkenbare familie. Maar wat maakt deze shows zo leuk om naar te kijken als ze zijn, zoals ik al eerder heb overwogen met ineenkrimpende komedie en rip-off films? En meer nog, wat maakt ze grappig? Om dit uit te leggen, deel ik sitcom-komedie graag op in drie categorieën: situationele/sociale normen, status van beroemdheden en originaliteit.
Door de jaren heen heeft elke generatie zijn eigen variaties op wat als normaal wordt beschouwd. Wat er in het ene tijdperk gebeurt, is misschien niet goed in een ander, en komedie in sitcoms is hier een mooi voorbeeld van. In elk tijdperk vertrouwt de komedie van sitcoms meestal op absurde maar komische situaties waarvan mensen op dat moment niet geloven dat ze echt zouden kunnen gebeuren zonder dat er een schijnbaar onmogelijke reeks ongelukkige gebeurtenissen plaatsvindt. Dit wordt op zijn beurt komisch wanneer de personages deze situaties daadwerkelijk doormaken en de absurditeit van de gebeurtenissen die eraan hebben voorafgegaan, gedetailleerd beschrijven. Hoewel elk decennium zijn eigen versie van belachelijke gebeurtenissen heeft, is dit een eigenschap die door de jaren van sitcoms wordt doorgegeven.
De meeste sitcoms vertrouwen op situaties die niet vaak voorkomen of op zijn minst op situaties die op hun hoofd worden gedraaid om verder te gaan dan ze gewoonlijk doen. Bijvoorbeeld de sitcom Reba begint de show met een scheiding en een tienerzwangerschap, die de basis vormen voor veel afleveringen. Hoewel dit de ontwikkeling van de show bevordert, zouden we kunnen denken dat, hoewel dergelijke gebeurtenissen plaatsvinden, ze meestal niet tegelijkertijd plaatsvinden. De toevoeging van niet slechts één, maar twee, impactvolle gebeurtenissen is een van de redenen waarom mensen sitcoms misschien net zo grappig vinden als ze zijn.
Vaak zullen sitcom-personages maatschappelijke normen afbreken en dingen doen die niemand van hen zou verwachten en die die dingen grappig maken, of ze nu slagen of niet. Hoe dan ook, het gebruik van ongebruikelijke situaties en het veranderen van de maatschappelijke norm zodat gebeurtenissen niet alleen plaatsvinden, maar ook escaleren, laten zien hoe ver sitcoms bereid zijn te gaan. Sitcom-schrijvers zoeken overal waar ze maar kunnen naar een goede lach en veranderen het van decennium naar decennium om weer te geven wat op dat moment smaakvol is voor een publiek. Sitcoms moeten echter voorzichtig zijn om geen grenzen te overschrijden die de zaken te ver zouden gaan.
Een ander aspect van veel sitcoms is het slimme gebruik van populaire beroemdheden. Terwijl sitcoms meestal gaststerren hebben zoals Jim Carrey in De Kantoor, zullen velen een reeds gevestigde beroemdheid als de belangrijkste focus van de show gebruiken. Op zijn minst zullen sitcoms op de een of andere manier hun meest prominente naam in de schijnwerpers zetten voor het grootste deel van de serie. Het beste voorbeeld hiervan is de sitcom Reba, waar de koningin van het land zelf, Reba McEntire, de titulaire focus van de show is. De show vordert en vertrouwt op haar sterke punten om de show vooruit te helpen, waarbij ze effectief gebruik maakt van haar prachtige zangstem en charmante persoonlijkheid om het publiek te verbinden met de show, waardoor ze meer in de plot investeren. Andere sitcoms illustreren dit ook door zich te concentreren op de sterke punten van de beroemdheden die ze brengen, of het nu een gastoptreden of een steunpilaar is. De Kantoorals een ander voorbeeld, gebruikt alle kracht die Steve Carell brengt om zijn karakter zowel leuk als herkenbaar te maken, wat bijdraagt aan de algehele kwaliteit van de show.
Ten slotte is de laatste categorie de creativiteit die elke sitcom naar hun eigen show brengt om ze uniek te maken van alle anderen. Elke sitcom brengt een fris nieuw perspectief naar de tafel, gericht op verschillende klassen van families, verschillende regio’s van de wereld, of zelfs verschillende situaties. Terwijl Reba speelt zich af in Texas en gaat over het normale gezinsleven, een show als De Kantoor speelt zich af in een totaal ander deel van het land en richt zich op het leven van een groep mensen die gewoon proberen het beste uit hun alledaagse kantoorbanen te halen. Elke sitcom richt zich op zijn eigen deel van het leven, verandert het om nieuwe gezichtspunten te laten zien en om te beschrijven dat geen twee mensen hetzelfde zijn. Iedereen heeft zijn eigen verhalen en de enorme verschillen tussen deze specifieke shows bewijzen hoe verschillend het leven kan zijn. Bovendien tonen ze ook originaliteit met de manier waarop ze het publiek betrekken. Terwijl shows zoals Modern Familie en De Kantoor heb vaak 4e muur breekt om zijn status als sitcom te benadrukken, anderen houden van Reba en Seinfeld focus meer op de wereld van de show zelf, gebruik lachsporen en behoud de 4e muur intact, zodat de personages in hun eigen wereld lijken.
Een serie die de voortgang van sitcoms illustreert, is de Marvel-show Wandavision, waar in de eerste aflevering het opzetten van een goed diner met de baas de absurde situatie is voor de sitcom-esthetiek uit de jaren 1920 die ze creëren. Ondertussen, in de derde aflevering, bevalt de titulaire Wanda zonder de mogelijkheid om naar het ziekenhuis te gaan of een dokter stand-by te hebben. Deze situaties zijn belachelijk omdat mensen niet geloven dat ze hen kunnen overkomen, maar het slimme is dat sitcoms de neiging hebben om situaties te gebruiken die zouden kunnen gebeuren of eerder zijn gebeurd. Hoogstwaarschijnlijk niet voor ons, maar situaties waar veel mensen zich op de een of andere manier mee kunnen identificeren. In de context van dit voorbeeld en de continuïteit van Marvel, gebruiken ze beroemdheden, zoals Vision en Wanda Maximoff, en gebruiken ze hun sterke punten, zowel fysiek als charismatisch, om de plot te bevorderen. Sterker nog, de onthulling van wat er werkelijk gebeurt in een paar afleveringen, die ik niet zal verklappen als je die nog niet hebt gezien, is erg creatief en is letterlijk de belangrijkste katalysator voor de hele show.
Geanimeerde shows zoals Familie Jongen of Bob’s Hamburgers ook hierin niet verlegen zijn. Elke aflevering is gebaseerd op absurde situaties om de plot van die aflevering te bevorderen met een creatieve draai die het uniek maakt ten opzichte van andere afleveringen. Deze shows dienen ook als uitstekende voorbeelden van het gebruik van beroemdheden, waarbij in sommige gevallen hun sterke punten worden gebruikt of in andere worden gekleineerd, afhankelijk van wat elk scenario vereist.
Sitcoms maken ons aan het lachen, aan het huilen en leiden over het algemeen tot een geweldige ervaring voor elk publiek. Ze zijn zo complex als ze zouden kunnen zijn en moeten gezien worden voor de vreugde die ze zijn.
Elven Gamer 201
